İSA MESİH KİMDİR?
2. Bölüm

Bu konu birçok grup tarafından tartışılmış ve görülmüştür ki sağlıklı ,objektif bir şekilde incelenebilmesi için grupla okumanız,
ayetleri keşfetmeniz ve bu keşfin zenginliği bakımından daha verimli olacaktır.

İsa, “Yol, gerçek ve yaşam Ben’im” dedi. “
Yuhanna 14:6

Hristiyanların İsa Mesih, İyi çoban, Harika Öğütçü, Barışın Efendisi, Ebedi Baba, YOL, GERÇEK ve YAŞAM olarak müslümanlarınsa,
Hz. İsa Peygamber olarak andığı ve kabul ettiği Nasıralı Marangoz Kimdir? 
 

NOT: Aşağıdaki ayetler İsa Mesih Dünya'ya gelmeden hemen öncesi ve doğumunu, doğumundan yetişkinliğine kadar olan kısımları içermektedir. 1. Bölümdeki ayetlerde işaret edilen yerlerin altları çizilmiştir.

Müjdelenen Harika Öğütçü Dünyamıza İniyor!

İncil, Matta 1:18-25
 İsa Mesih’in doğumu şöyle oldu: Annesi Meryem, Yusuf’la nişanlıydı.
Ama birlikte olmalarından önce Meryem’in Kutsal Ruh’tan gebe olduğu anlaşıldı. 
Nişanlısı Yusuf, doğru bir adam olduğu ve onu herkesin önünde utandırmak istemediği için ondan sessizce ayrılmak niyetindeydi. 
Ama böyle düşünmesi üzerine Rab’bin bir meleği rüyada ona görünerek şöyle dedi:
“Davut oğlu Yusuf, Meryem’i kendine eş olarak almaktan korkma.
Çünkü onun rahminde oluşan, Kutsal Ruh’tandır. 
Meryem bir oğul doğuracak. Adını İsa koyacaksın. Çünkü halkını günahlarından O kurtaracak.”
Bütün bunlar, Rab’bin peygamber aracılığıyla bildirdiği şu söz yerine gelsin diye oldu: 
“İşte, kız gebe kalıp bir oğul doğuracak; adını İmmanuel koyacaklar.” İmmanuel, Tanrı bizimle demektir.
 Yusuf uyanınca Rab’bin meleğinin buyruğuna uydu ve Meryem’i eş olarak yanına aldı. 
Ama oğlunu doğuruncaya dek Yusuf ona dokunmadı. Doğan çocuğun adını İsa koydu.


İncil, Luka 2:8-20
...sürülerinin yanında nöbet tutarak geceyi kırlarda geçiren çobanlar vardı. 
Rab’bin bir meleği onlara göründü ve Rab’bin görkemi çevrelerini aydınlattı.
Büyük bir korkuya kapıldılar. 
Melek onlara, “Korkmayın!” dedi.
“Size, bütün halkı çok sevindirecek bir haber müjdeliyorum:
Bugün size, Davut’un kentinde bir Kurtarıcı doğdu.
Bu, Rab olan Mesih’tir.İşte size bir işaret: Kundağa sarılmış ve yemlikte yatan bir bebek bulacaksınız.
Birdenbire meleğin yanında, göksel ordulardan oluşan büyük bir topluluk belirdi.
Tanrı’yı överek, 
“En yücelerde Tanrı’ya yücelik olsun, 
Yeryüzünde O’nun hoşnut kaldığı insanlara 
Esenlik olsun!” dediler.
Melekler yanlarından ayrılıp göğe çekildikten sonra çobanlar birbirlerine,
“Haydi, Beytlehem’e gidelim,
Rab’bin bize bildirdiği bu olayı görelim” dediler. 
Aceleyle gidip Meryem’le Yusuf’u ve yemlikte yatan bebeği buldular. 
Onları görünce, çocukla ilgili kendilerine anlatılanları bildirdiler. 
Bunu duyanların hepsi, çobanların söylediklerine şaşıp kaldılar.
Meryem ise bütün bu sözleri derin derin düşünerek yüreğinde saklıyordu. 
Çobanlar, işitip gördüklerinin tümü için Tanrı’yı yüceltip överek geri döndüler.
Her şeyi, kendilerine anlatıldığı gibi bulmuşlardı.

Luka 2: 25-34
O sırada Yeruşalim’de Şimon adında bir adam vardı.
Doğru ve dindar biriydi.
İsrail’in avutulmasını özlemle bekliyordu.
Kutsal Ruh onun üzerindeydi. 
Rab’bin Mesihi’ni görmeden ölmeyeceği Kutsal Ruh aracılığıyla kendisine bildirilmişti. 
Böylece Şimon, Ruh’un yönlendirmesiyle tapınağa geldi.
Küçük İsa’nın annesi babası, Kutsal Yasa’nın ilgili kuralını yerine getirmek üzere O’nu içeri getirdiklerinde,
Şimon O’nu kucağına aldı, Tanrı’yı överek şöyle dedi: 
“Ey Rabbim, verdiğin sözü tuttun; 
Artık ben, kulun huzur içinde ölebilirim. 
Çünkü senin sağladığın, 
Bütün halkların gözü önünde hazırladığın kurtuluşu, 
Ulusları aydınlatıp 
Halkın İsrail’e yücelik kazandıracak ışığı 
Gözlerimle gördüm.”
İsa’nın annesiyle babası,
O’nun hakkında söylenenlere şaştılar. 
Şimon onları kutsayıp çocuğun annesi Meryem’e şöyle dedi:
“Bu çocuk, İsrail’de birçok kişinin düşmesine ya da yükselmesine yol açmak ve aleyhinde konuşulacak bir belirti olmak üzere belirlenmiştir. 

Luka 2:40
Çocuk büyüyor, güçleniyor ve bilgelikte yetkinleşiyordu. Tanrı’nın lütfu O’nun üzerindeydi.
 

Luka 2:41-52
İsa’nın annesi babası her yıl Fısıh Bayramı’nda Yeruşalim’e giderlerdi. 
İsa on iki yaşına gelince, bayram geleneğine uyarak yine gittiler. 
Bayramdan sonra eve dönerlerken küçük İsa Yeruşalim’de kaldı.
Bunu farketmeyen annesiyle babası,
çocuğun yol arkadaşlarıyla birlikte olduğunu sanarak bir günlük yol gittiler.
Sonra O’nu akrabalar ve dostlar arasında aramaya başladılar.
Bulamayınca O’nu araya araya Yeruşalim’e döndüler. 
Üç gün sonra O’nu tapınakta buldular.
Din öğretmenleri arasında oturmuş, onları dinliyor, sorular soruyordu. 
O’nu dinleyen herkes, zekâsına ve verdiği yanıtlara hayran kalıyordu. 
Annesiyle babası O’nu görünce şaşırdılar.
Annesi, “Çocuğum, bize bunu niçin yaptın?
Bak, babanla ben büyük kaygı içinde seni arayıp durduk” dedi.
O da onlara, “Beni niçin arayıp durdunuz?” dedi.
“Babam’ın evinde bulunmam gerektiğini bilmiyor muydunuz?” 
Ne var ki onlar ne demek istediğini anlamadılar.
İsa onlarla birlikte yola çıkıp Nasıra’ya döndü.
Onların sözünü dinlerdi.
Annesi bütün bu olup bitenleri yüreğinde sakladı. 
İsa bilgelikte ve boyda gelişiyor, Tanrı’nın ve insanların beğenisini kazanıyordu.